De Verborgen Kosten van Altijd Voor Anderen Klaarstaan

Ken je dat gevoel dat je aan het einde van de dag op de bank ploft, maar je hoofd nog steeds overuren draait? Je hebt weer voor iedereen gezorgd: je collega die je even nodig had, je partner die een luisterend oor wilde, je kind dat hulp vroeg met huiswerk – en ergens tussendoor probeerde je ook nog een beetje aan jezelf te denken. Maar eerlijk is eerlijk: meestal schiet dat laatste er als eerste bij in.

Ik herken het maar al te goed. Jarenlang was ik de eerste die klaarstond als iemand hulp nodig had. Ik vond het vanzelfsprekend om te geven, te zorgen, te luisteren. Pas toen mijn lijf begon te protesteren (ik werd er gewoon kaal van) – moe, gespannen schouders, slecht slapen – realiseerde ik me dat ik mezelf structureel op de laatste plek zette.

Wat gebeurt er als je altijd ‘aan’ staat voor anderen?

• Je raakt uitgeput. Je batterij loopt langzaam leeg. Zelfs een weekend uitslapen helpt niet meer echt.
• Je hoofd wordt druk. Je gedachten tollen door, piekeren wordt een gewoonte.
• Je lijf protesteert. Spanning in je schouders, een knoop in je buik, hoofdpijn (bij mij kaalheid) of een constant een onrustig gevoel.
• Je verliest jezelf. Je weet soms niet meer waar je zelf behoefte aan hebt, of wat je eigenlijk wilt.

Misschien denk je: “Ach, het hoort erbij, het is nu eenmaal druk.” Maar stel je eens voor wat er mogelijk wordt als je jezelf wat vaker op 1 zet. Niet uit egoïsme, maar uit zelfzorg. Want als jij lekker in je vel zit, kun je er ook écht zijn voor anderen – met aandacht, energie en plezier.

Hoe zou het zijn als…

Je jezelf weer belangrijk mag vinden?

• Je met meer energie je dag begint?
• Je hoofd rustiger is, en je makkelijker keuzes maakt?
• Je jezelf weer belangrijk mag vinden?

Ik gun het jou (en mezelf!) om vaker te kiezen voor jezelf. Niet omdat je anderen niet belangrijk vindt, maar omdat jij óók belangrijk bent.

Herken je dit? Of heb je zelf een voorbeeld? Deel het en stuur me een bericht – ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Samen kunnen we ontdekken hoe het anders kan.