Voor wie plak jij de zegeltjes: voor jezelf of voor de ander?

Ken je dat? Je staat in de rij bij de supermarkt, je handen vol boodschappen. Voor je staat een vrouw te rommelen met haar portemonnee. “Wilt u de zegeltjes erbij?” vraagt de caissière. Ze knikt, maar kijkt meteen achterom naar de rij. “Wil iemand anders ze misschien?” Ze lacht verontschuldigend. Iemand steekt zijn hand op, blij met de extra zegels. De vrouw glimlacht opgelucht, pakt haar tas en haast zich naar buiten.

Ik herkende mezelf in haar. Altijd bezig met de ander. Zorgen dat iedereen het naar zijn zin had. Een extra rondje koffie op het werk, appjes sturen als iemand ziek was, zeggen: “Het is niet erg, ik doe het wel.” En ja, zelfs mijn spaarkaart gaf ik vaak weg, want misschien had die ander het harder nodig dan ik.

Het patroon van pleasen en jezelf vergeten

Tot ik op een dag thuiskwam, helemaal leeg en doodmoe. Ik trok de voordeur achter me dicht en liet mijn tas op de grond vallen. Het was weer zo’n dag waarop alles te veel voelde. Op mijn werk had ik weer extra taken op me genomen, want ik wilde niemand teleurstellen. Thuis stuurde ik nog snel een lief berichtje naar een vriendin die zich niet lekker voelde. En toen ik eindelijk op de bank zat, realiseerde ik me ineens dat ik de hele dag niet één keer had stilgestaan bij wat ík eigenlijk nodig had.

Ik keek als het ware naar mijn eigen spaarkaart – niet die van de supermarkt, maar die van mijn energie, mijn aandacht, mijn tijd. En ik zag: hij was leeg. Alles had ik weggegeven. Niets voor mezelf gespaard. Het voelde alsof ik alleen maar aan het uitdelen was, en nooit iets terugkreeg. Alsof ik mezelf steeds een beetje meer kwijtraakte.

En dan gebeurde het soms: de bom barstte. Ik werd ineens boos om iets kleins, snauwde tegen iemand die het niet verdiende, of trok me volledig terug. Maar vaker nog zocht ik mijn toevlucht in eten. Dan stond ik ineens in de keuken, zonder echt honger te hebben, maar wél met een onrustig gevoel dat ik niet kon plaatsen. Boos gefrustreerd en ondertussen mezelf verwijten maken dat ik het weer niet volhield.

Het was een patroon dat zich steeds herhaalde. Overal ja op zeggen, altijd klaarstaan voor anderen, mezelf wegcijferen. En ondertussen liep mijn eigen batterij langzaam leeg. Ik voelde me schuldig als ik een keer voor mezelf koos, want wat zouden anderen daarvan vinden? Dus gaf ik mijn spaarkaart – mijn tijd, mijn aandacht, mijn zorg – steeds weer weg. Want misschien had die ander het wel harder nodig dan ik.

Herken je dat? Dat je zo gewend bent om te pleasen, om te zorgen, dat je vergeet dat jij óók belangrijk bent? Dat je jezelf pas op de laatste plaats zet, als er nog een beetje energie over is – wat eigenlijk nooit het geval is?

Een onverwachte ommekeer: ontslag!

Misschien was mijn grootste ommekeer wel het moment dat ik ontslagen werd bij de Harense Smid. Ik was zó dedicated aan het bedrijf. Ik deed er alles voor, vond het leuk, en stond altijd klaar. Ik begon standaard een half uur eerder, nam nauwelijks pauzes en na sluitingstijd werkte ik gewoon gratis door. Alles voor de zaak, dacht ik. Totdat ik, van de ene op de andere dag, op straat stond. Ineens zat ik thuis, vol ongeloof en leegte.

In die periode kwam ik bij een re-integratiecoach terecht. Ze vroeg me eens een gewone werkdag te beschrijven. Ik vertelde over mijn vroege start, het overslaan van pauzes, het altijd doorgaan. Ze luisterde en zei toen: “Jij was wel erg goed voor de BV De Harense Smid. Maar hoe vaak denk jij eigenlijk aan de BV Ron Meijering?”
Ik viel stil. Eerlijk? Nooit.

Die vraag kwam keihard binnen. Al die jaren had ik mezelf weggecijferd voor een bedrijf, voor anderen, voor het grotere geheel – maar niet voor mezelf. Ik had alles gegeven, maar was vergeten te investeren in mijn eigen BV: mijn energie, mijn dromen, mijn welzijn. Het ontslag voelde eerst als een klap, maar werd uiteindelijk een kans om te veranderen. Het dwong me tot zelfonderzoek, tot het stellen van nieuwe prioriteiten.

Langzaam leerde ik dat ik niet alleen verantwoordelijk ben voor het succes van een ander, maar óók – en misschien wel vooral – voor mezelf. Dat ik niet altijd hoef te pleasen, niet altijd alles voor een ander hoef te doen, maar dat ik mezelf óók op 1 mag zetten. Mijn ontslag werd zo, hoe pijnlijk ook, een waardevol keerpunt.

Eén zin die alles veranderde

Een ander belangrijk inzicht kwam onverwacht, op een doodgewone dag, toen ik 27 was. Mijn zus gaf me een boek. Ik weet nog dat ik het een beetje ongemakkelijk aannam—zo’n zelfhulpboek, was dat wel iets voor mij? Maar uit respect voor haar begon ik toch te lezen.

Halverwege het boek stuitte ik op een zin die me recht in het hart raakte:
“Jij bent niet verantwoordelijk voor de gedachten van de ander.”

Ik las de regel nog eens. En nog eens. Alsof er een lampje aanging. Al die jaren had ik mezelf wijs gemaakt dat het mijn taak was om iedereen tevreden te houden. Dat als iemand zich niet fijn voelde, dat aan mij lag. Dat ik moest zorgen, pleasen, aanpassen—want anders zou ik iemand teleurstellen.

Maar die ene zin zette alles op zijn kop. Voor het eerst voelde ik ruimte om los te laten. Om te beseffen dat ik niet verantwoordelijk was voor het geluk of de gedachten van anderen. Dat ik óók voor mezelf mocht zorgen, zonder me daar schuldig over te voelen.

Vanaf dat moment begon ik langzaam mijn eigen spaarkaart te vullen. Met kleine stapjes, soms onzeker, maar steeds vaker met het besef: ik mag op 1 staan. Niet omdat ik egoïstisch ben, maar omdat ik het waard ben.

Wil jij ook leren om te investeren in je eigen BV en je eigen zegels te plakken?

De workshop op 5 april stond helemaal in het teken van ontspannen de lente beginnen: stress loslaten, tot rust komen en jezelf weer opladen. Met praktische mindfulness-oefeningen en aandacht voor zelfzorg leerden deelnemers hoe belangrijk het is om ruimte te maken voor jezelf, juist in een drukke periode vol nieuwe energie en verwachtingen.

Wat andere deelnemers deelde:

“Het voelde alsof ik een dag in de sauna was geweest.”
“Zo veilig, ontspannend en waardevol.”
“Ik kwam onrustig binnen en ging heel relaxed weer naar huis.”

Nu is het tijd voor een volgende stap: op 14 juni staat de workshop “Zet Jezelf op 1 – Een Boost voor Lichaam & Geest” op de agenda. Deze dag draait om jezelf op 1 zetten en je eigen zegeltjes plakken. Niet alleen ontspannen, maar ook echt kiezen voor wat jij nodig hebt. Je leert hoe je beter voor jezelf kunt zorgen, grenzen stelt en met meer energie en vertrouwen het leven tegemoet gaat. Gun jezelf deze dag – want als jij goed voor jezelf zorgt, heb je ook meer te geven aan een ander.

Omdat zoveel mensen zich hierin herkenden, organiseren we op zaterdag 14 juni opnieuw de workshop:

Zet Jezelf op 1 – Een Boost voor Lichaam & Geest

Een dag om te vertragen, op te laden en opnieuw te voelen wat jij nodig hebt. Met praktische oefeningen voor meer focus en rust, inzichten over voeding, zelfhypnose, een heerlijke lunch en vooral: ruimte voor jou.

Voor wie?
Voor iedereen die merkt dat het leven altijd ‘aan’ staat, die zichzelf vaak wegcijfert, die pleast – en verlangt naar meer rust, energie en vertrouwen in zichzelf.

Praktische informatie

• Groep: Maximaal 10 deelnemers – klein, persoonlijk en vertrouwd
• Datum: Zaterdag 14 juni 2025
• Tijd: 10:00 – 15:30 uur (kan iets uitlopen)
• Locatie: Ron Meijering Coaching, Agro BTC
  Agro Businesspark 22, 6708 PW Wageningen
• Inclusief: Luxe (home-made) warme lunch, koffie, thee en een koekje
• Trainers Ron en Helga

Dus, voor wie plak jij de zegeltjes? Voor jezelf, of voor de ander? Misschien is het tijd om jezelf eens op 1 te zetten. Je bent het waard.

Pasen staat voor de deur: een tijd van nieuw begin, van hoop en van ruimte maken voor groei. Misschien is dit hét moment om ook voor jezelf een nieuw begin te maken. Om jezelf toe te staan op te laden, te bloeien, en te kiezen voor wat jij nodig hebt.

Wil je meedoen aan de workshop “Zet Jezelf op 1 – Een Boost voor Lichaam & Geest” op 14 juni, waar je leert hoe je beter voor jezelf zorgt en je eigen zegeltjes plakt? Meld je dan eenvoudig aan via deze link: Je bent van harte welkom!

Gun jezelf deze frisse start. Zet jezelf op 1 – niet alleen deze Pasen, maar elke dag opnieuw. Je verdient het.

Vrolijk Pasen! 🐣✨